FORUMDA BAKIM

merhabalar bu ara hobievimiz forum bakım nedeile kapalı olacak en kısa zamanda açılması dileği ile şuanda facebook taki hobievimiz sayfası ve hobievimiz grubundan bizlere ulaşabilirsiniz

https://www.facebook.com/groups/hobievimiz/509344555768076/?notif_t=group_comment


https://www.facebook.com/Hobievimiz

ördüğüm çocuk patklerimm

AMİGRUMİ VE ŞALLARIM

evet gelelim asıl konuya son zamanda birçok şey ördüm ama buraya eklemeye fırsatım olmadı herzamanki yoğunluklardan tabikii iyi seyirler diliyorumm ...

çağlacığımla eşleştiğim yılbaşı çekilişinde aybars için ördüğüm pandam açıklama nimet ablanın (mormenevşe) birkez daha teşekkür ederim güzel anlatımın için

evet gelelim şiş işi ördüğüm şallarıma ilk olarak omlet şalımla karşınızdayım bu şalımı şubat ayında hobievimiz de ayselimin başlattığı etkinlikle tanıdım çok güzel bir model örümü çok zevkli ve kullanışlı

çok büyük bir şal olduğu için resim çekmekte bayabir zorlandım

2ci olarak viorica baktüs benim anlatımımla hobievimiz de ki mart ayı etkinliğimizdi farklı yarım kalan iplerimi değerlendirerek ördüm kısmetse çok sevdiğim ablam mualla bodura hadiye olarak göndericem dilerim oda çok beğenir..

buda  hobievimiz de şubat ayı için başlattığım Niemeyer baktüsüm

ŞİİR

Ne hesabını veremeyeceğim bir günüm oldu ne de vicdanımı lekeleyen bir geçmişim….
ne hissettiysem onu söyledim , onu yaşadım…
yaşadığım bir tek andan bile pişmanlık duymadım…
asla keşkelerim olmadı…
hiçbir zaman kendimle vicdan mahkemesi yapmak zorunda kalmadım…
karşıma bazen gerçek yüzler , bazen sahteler çıktı ama olsun ben yine sadece hislerimle yaşadım.. 
asla sevmediğim birine seni seviyorum demedim , ya da asla birini severken karşılığını beklemedim…
dostluğuma değer biçmedim , sevgime ise hiçbir zaman sınır çizmedim…
sevdiysem sonuna kadar gittim,bitirdiysem öldürse de hasreti geriye dönmedim…
bazen çok kırıldım , bazen belki de kırdım…
ama hata insana mahsustur dedim..
affettim , af diledim..
kimileri birden fazla kırdılar kalbimi ama ben onları yinede affettim..
onlar belki beni saflıkla yargıladılar.belki de içten içe sinsice güldüler…
ama asıl unuttukları şuydu…
ben aldanmadım…
aldanan her zaman kendileri oldular ama bunu anlayamadılar…
bir insan kaybının ne olduğu bilemedikleri için…
kaybetmek onlar için bir alışkanlık haline geldiği için……
oysa ben hiç insan kaybetmedim…
sadece zamanı geldiğinde vazgeçmeyi bildim o kadar
Can Yücel........... uzun bir aradan sonra merhabamı bu güzel dizeler eşliğinde yapmak istedim ne kadar anlamlı sözlerr öyle değilmi